Τίνος είσαι σύ; (Πες μου τι φοράς να σου πω ποιός είσαι)

O METROSEXUAL



Αν δεινοπαθείς στην ιδέα της αποτρίχωσης από την κορυφή ως τα νύχια, αν βαριέσαι μέχρι αηδίας τα εκάστοτε "κοσμικά" και "in" party και, κυρίως, αν ζηλεύεις ακόμα και την θηλυκή γάτα που τρίβεται στον κανακάρη σου, τότε ο άντρας αυτός δεν κάνει για σ' ένα. Ο άντρας metrosexual, για να σε διευκολύνω, είναι το άκρον άωτον του τύπου greek-lover (βλ. παρακάτω)
Πώς θα τον ξεχωρίσεις;
Μα, φυσικά, από την ανυπέρβλητη ομορφιά του και την (υπερβολική) αυτοπεποίθηση του! Ο άντρας metrosexual δεν θα βγει ποτέ από το σπίτι χωρίς να έχει περάσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 1 ώρα μπροστά στον καθρέφτη και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ άλλη μια ώρα στο μπάνιο. Το ντύσιμό του αποτελείται, συνήθως, από την αγαπημένη του μπλούζα σε κόψιμο V (τόσο κερί, να πάει χαμένο;) και οτιδήποτε άλλο έχει δει σε φίλους του επίσης metrosexual ή στο fashion tv και στο nitro. Όσον αφορά τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά (a.k.a μαλλιά, οδοντοστοιχία, κοιλιακούς) η συζήτηση θεωρείται περιττή εφόσον ΟΛΑ θα είναι ΤΕΛΕΙΑ, πάει και τελείωσε. Να είσαι σίγουρη ότι ο συγκεκριμένος τύπος άνδρα θα παρατηρήσει τι φοράς από πάνω μέχρι κάτω και δεν θα διστάσει να σου κάνει παρατήρηση για κάτι που για 'σένα θεωρήθηκε αμελητέο όπως πχ. για το μαύρο μανό που φοράς συνεχόμενα επί τρεις μέρες. (τσ, τσ, τσ!).
Πού θα τον βρεις;
Ένας τέτοιος άντρας είναι πολύ εύκολο να βρεθεί από την άποψη του ότι επιδιώκει να βρίσκεται περιτριγυρισμένος από (εξίσου εντυπωσιακές) γυναίκες. Γκλαμουράτα club/ cafe/bar είναι ιδανικά για να βρει το επόμενό του θύμα ενώ μην ρωτήσεις τι πίνει, fredo capuccino (καλά υποψιάστηκες!). Μην πέσεις στην παγίδα και ζητήσεις το μονοπώλιο γιατί, σχεδόν ποτέ, ένα προϊόν που έχει μεγάλη προσφορά στην αγορά δεν συνοδεύεται και από ελκυστική τιμή ανάλογη του περιεχομένου.

O ΨΑΓΜΕΝΟΣ

Σε ενδιαφέρει η ποίηση, η καποέιρα, ο χορός, η φωτογραφία; Σ' αρέσουν οι άντρες με ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ μυαλό (υπάρχουν και αυτοί!). Βρίσκεσαι στην κατηγορία σου!
Πώς θα τον ξεχωρίσεις;
Ένας άντρας που ανήκει σ' αυτή την κατηγορία δεν ενδιαφέρεται τόσο για την εξωτερική του εμφάνιση όσο για την προσωπικότητά του. Για να γίνω πιο σαφής ακόμη και αν του αναφέρεις ότι το (υπέροχο!) μπλουζάκι, που του έφερε η 70χρονή θεία του, δεν είναι γνήσιο burberry αλλά, πιο πιθανόν, από κάποιον πάγκο της λαϊκής αγοράς θα σε κοιτάξει σαν εξωγήινο ον. Για να τον κατακτήσεις προσπάθησε να δείξεις ενδιαφέρον για τις απόψεις/χόμπι του, ναι, ακόμα και αν πρέπει να μιλήσεις για την εξέλιξη του πειράματος cern. Επιπλέον, κατάφερε, επιτέλους, να ξεφύγεις από την γυναίκα-καρμπόν Sharah Jessica Parker και απόδειξέ του πως ένα θηλυκό είναι πολλά περισσότερα από μία καταναλωτική μηχανή με ντεκαπάζ.
Πού θα τον βρεις;
Σε καμία περίπτωση δεν θα συναντηθείτε σε κάποιο club ή σε μπουζουκλερή, σιχαίνεται και το μέρος και τον κόσμο αλλά και την μουσική. Ένα ψαγμένο αρσενικό προτιμά alternative καταστάσεις γι' αυτό προσπάθησε να παρευρίσκεσαι σε art events, συναυλίες κατά προτίμηση reggae, ροκ, hip-hop και ενίοτε σε μαζόξεις σε κάποιο σπίτι με παρέα.

Ο ΛΕΦΤΑΣ


Πώς θα τον ξεχωρίσεις;
Ο έρωτας, ο βήχας και τα λεφτά, μωρό μου, δεν κρύβονται! Έτσι, αν βρεθείς με έναν τέτοιο άντρα κατά 70% εκεί που μιλάτε για κάτι άσχετο θα αναφέρει με στόμφο το σπίτι του στην New York και το επικείμενο ταξίδι του στην Πόλη του Φωτός. Δεν θα το κάνει απαραιτήτως επιδεικτικά απλώς, έτσι έχει μάθει από την μαμάκα του και τον μπαμπάκα του και, επομένως, θεωρεί απολύτως φυσιολογικό το να "πεταχτεί" για ένα καφέ την Ιταλία(με την κυριολεκτική έννοια). Το ντύσιμό του αποτελείται από brands μέχρι και την παντόφλα. Αν το πορτοφόλι σου δεν έχει το ανάλογο βάθος πιθανόν να δυσκολευτείς να ακολουθήσεις τους ρυθμούς του, άσε που αν σοβαρέψει το πράγμα θα έχεις να αντιμετωπίσεις και το αφεντικό του σπιτιού που θα σε θεωρεί "μια όχι του κύκλου της" προγραμματισμένη από Θεούς και Δαίμονες να τυλίξει το καμάρι της.
Πού θα τον βρεις;
Αν έχεις γερό στομάχι για να είσαι μαζί του μπορείς να τον συναντήσεις τυχαία σε κάποια κρουαζιέρα, καζίνο, σαλέ, ακριβό εστιατόριο, κοσμική δεξίωση και γενικότερα σε μέρη που σχετίζονται με ακριβές υπηρεσίες και επίδειξη πλούτου. Μην ξεχνάς ότι και ο ίδιος πρέπει κάπως να επιβεβαιώνεται και να τονώνει την αυτοπεποίθησή του.



O PARTY ANIMAL
Πώς θα τον ξεχωρίσεις;
O άντρας party animal γνωρίζει τα πάντα για οποιοδήποτε event συμβαίνει όχι μόνο στη πόλη του, αλλά σε οποιοδήποτε μέρος θα μπορούσε να παρευρεθεί. Δεν καταδέχεται να πατήσει το πόδι του σε κανένα άλλο μαγαζάκι που παίζει «εμπορικούρες» πέρα από όσα ανταποκρίνονται πιστά στις μουσικές επιλογές του, τουτέστιν οτιδήποτε αρκεί να έχει φτιαχτεί στο Virtual Dj. Το ντύσιμό του είναι επηρεασμένο από τα αμφιλεγόμενα 80ς (μεγάλα πολύχρωμα γυαλία τύπο wayfarer, αθλητικό χρωματιστό μποτάκι, μαλλί τύπου elvis) με επιρροές από τον σύγχρονο κόσμο της μόδας, χωρίς απαραίτητα να γνωρίζει πολλά γι’ αυτόν και χωρίς απαραίτητα να είναι πολύ φορτωμένο. Μπορεί απλά να αρκεστεί σε μια μπλούζα με στάμπα από την εποχή της προηγούμενης εφηβείας του. Αν τον πετύχεις δεν είναι δύσκολο να τον πλησιάσεις εφόσον, κατά πάσα πιθανότητα, θα έχετε βρεθεί σε κάποιο event κοσμοπολίτη dj και θα είναι ήδη «φτιαγμένος».
Πού θα τον βρεις;
Μην το ψάχνεις. Σε party ηλεκτρονικής μουσικης.



Ο GREEK LOVER
Το τρίχα για πουλόβερ -γνωστού ελληνικού άσματος- δεν βγήκε τυχαία. Ο greek lover, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι το ακριβώς αντίθετο του metrosexual. Στην ποδιά του συνηθίζουν να σφάζονται ποικίλες ξανθές, τσουρουφλισμένες αλλοδαπές τουρίστριες τους καλοκαιρινούς μήνες. Λογικό, αφού αυτός ο ανδρικός τύπος είναι είδος προς αξαφάνιση στις ευρωπαϊκές -καιόχιμόνο- χώρες. Πώς θα τον ξεχωρίσεις;
Μα φυσικά από το ανοιχτό πουκάμισο και το δασύτριχό του στήθος σε πρώτο πλάνο. Η ευρωπαϊκή μετάλαξή του κυκλοφορεί και με παντελόνι armani σεταρισμένο με επίσης armani ελαστική μπλούζα, έτσι ώστε να προβάλλεται απροκάλυπτα το μυώδες σώμα, αλλά και παπούτσι-κατσαριδοκτόνο σε χρυσαφί μεταλλιζέ χρώμα.
Πού θα τον βρεις;
Είτε γύρω από τουρίστριες με ύφος εκατό καρδιναλίων είτε σε κάποιο bar/club είτε σε μπουζούκια με ένα μπουκάλι Whisky και πέντε πανέρια λουλούδια να τα πετάει στο "μωρό" που λικνίζεται με χάρη πάνω στο τραπέζι του. Μην ξεγελιέσαι, το πορτοφόλι του δεν χρειάζεται απαραίτητα να ανταποκρίνεται αξιοπρεπώς σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής μα ο ίδιος είναι ικανός να στερηθεί τις βιώτικες του ανάγκες για το image που θα ήθελε να έχει.

Μια ιστορία στον ΟΣΕ

Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Προσπαθούσα με μανία για άλλη μια φορά να ταιριάξω το παρελθόν με το επικείμενο μέλλον μου και να δημιουργήσω ένα αξιοπρεπές παρόν. Μάταια. Ο πονοκέφαλος που μου δημιούργησε ο χορός των αναμνήσεων ήταν αβάσταχτος και όσο και να το ήθελα τα κλειστά μάτια δεν με ξεγελούσαν. Κοίταξα το ρολόι. 05.56. Σηκώθηκα, μάζεψα τα τελευταία πράγματα, έφαγα, πήρα έναν ελληνικό καφέ στο χέρι, έφτασα στον σταθμό, χαιρέτισα τον πατέρα μου και μπαίνοντας μέσα στον ΟΣΕ παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου έναν ασπρομάλλη κύριο με ασορτί μουστάκι να κοιμάται σιγοροχαλίζοντας στην πολυθρόνα δίπλα στην πόρτα. Τζιν σακάκι, γαλάζιο πουκάμισο. Θα σας γελάσω αν έχει πλυθεί ποτέ από τότε που αγοράστηκε. Προσπερνώ βιαστικά και κάθομαι τάχα μου άνετη και χαλαρή με το περιοδικό να φλερτάρει επικίνδυνα τις βλεφαρίδες μου (μια προσπάθεια να κρύψω την αμηχανία) ώσπου να 'ρθει το τρένο μου. Κόσμος μπαίνει, επιβιβάζεται στο τρένο των 6, άλλοι κάθονται δίπλα μου. Τους παρακολουθώ με την άκρη του ματιού, δήθεν άνετη πάλι. Κάπου μεταξύ fashion, sex and rock 'n' roll (γκλαμουράτα θέματα που ασχολείται κάθε γυναικείο περιοδικό που σέβεται τον εαυτό του) οι φωνές του αγουροξυπνημένου κυρ-Γιάννη (όπως αποκάλεσε ένας τύπος τον μουστακοφόρο κυριούλι ξυπνώντας τον) και της δημοσιουπαλληλίσκου, που τις ελεύθερες ώρες τις έδινε τα εισιτήρια στον ΟΣΕ, ξεσήκωσαν τον σταθμό στο πόδι και όλους τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους που το έπαιζαν αδιάφοροι και κουλ, όπως εγώ, κοιτώντας πότε -τάχα- στον αέρα και πότε το θέατρο του παραλόγου.

Γέρος: Δώσε μου ένα εισιτήριο

Υπαλληλίσκα: Με το τρένο των 6; Είναι express.

Γ: Ναι (βγάζει τα από την αριστερή τσέπη λεφτά και τα δίνει)

Υ: Είναι ακόμα 6 ευρώ κύριε.

Γ: Είμαι άνω τον 60.

Υ:Όσοι είναι άνω τον 60 μπαίνουν με κανονικό εισιτήριο στο express. Χρωστάτε άλλα 6 ευρώ.

Γ:Δεν έχω, είμαι άνω των 60. Δώσε μου ένα εισιτήριο.

Στην υπόλοιπη συζήτηση κάπου χάθηκα καθώς η αγουροξυπνημένη

φωνή του αγριεμένου κυριούλη έχανε κάπου τις τελευταίες συλλαβές και η υπαλληλίσκα άρχισε να μου θυμίζει την μάγισσα των παιδικών μου χρόνων, αυτή του Hansel και της Gretel. Άσπρο δέρμα, μύτη-παγόβουνο και μαύρο μαλλί-τζίβα απαραιτήτως. Η συζήτηση κατέληξε με τον γέρο να δίνει επιπλέον χρήματα με την λεζάντα "Να τα δώσεις στον γιατρό" και την υπαλληλίσκα να ξεφωνίζει κάτι ευχές. Θύμωσα και - όντας φύση περίεργη- ήμουν έτοιμη να ανοίξω το στόμα μου για την (άριστη!) εξυπηρέτηση άλλης μιας δημόσιας υπηρεσίας (ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, μωρό μου, ακόμα και αν δεν έχει!) αλλά από την άλλη η συμπεριφορά του γέρου δεν ήταν από τις καλύτερες.

Σαν τυπικός παρτάκιας του 21ου αιώνα έκανα τα στραβά μάτια και επιβιβάστηκα στο επόμενο τρένο.Μεταξύ ύπνου-ξύπνιου έβλεπα την κοπέλα απέναντι μου να προσπαθεί μετά

βίας να κοιμηθεί, στα δεξιά μου έναν γκριζομάλλη ντυμένο στα καφέ (με σεταρισμένη κάλτσα!) να παίρνει κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο ένα <<παιδί του>> για να το ενημερώσει να μην πετάξει τις εφημερίδες με τα CD του Πάριου και απέναντι έναν επίσης γκριζομάλλη υπερβολικά στρουμπουλο θα έλεγα, με γυαλάκια στρόγγυλα και χείλια σφιγμένα και τις τέσσερις φορές που άνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν σίγουρη ότι τον ήξερα,μου ΄ρθε στο μυαλό ο Παπαμιχαήλ, έκανα τον σταυρό μου και επικεντρώθηκα για κανά μισάωρο στηνπρασινισμένη σκεπασμένη-με-άσπρο-σάλι,φύση. Σκοτάδι.

"2 στυλό 50 λεπτά, 2 στυλό 50 λεπτά". Ανοίγω τα μάτια. Άντρας, μεσαίου αναστήματος προς το καλοθρεμμένος θα τον έλεγες (αν ήμασταν στην δεκαετία του 60 standar θα ήταν πλούσιος, τότε και με το ανάστημα τα καταλάβαιναν αυτά) με τραγιάσκα, γυαλί μυωπίας, μπαστούνι και ένα μπλε σκούρο με λεπτή άσπρη ρίγα κουστούμι. Τώρα αυτός γιατί δηλαδή να πουλάει στυλό στο τρένο; Αφού μια χαρά φαίνεται, με το κουστουμάκι του με τα γυαλάκια του, με τα όλα του. Όχι! Αυτό είναι η προστασία του. Τί δηλαδή; Επειδή αναγκάζεται να πουλήσει στυλό για να ζήσει δεν πρέπει να έχει αξιοπρέπεια και να απαιτεί τον σεβασμό από τους άλλους έστω και μέσω τις εμφάνισής του; (*Και μετά θυμήθηκα έναν που του έμοιαζε στο αστικό και με έπιασε η ψυχή μου) Σήμερα να πάω IKEA και μετά Jumbo να πάρω και μπλε στυλό, δεν έχω. Όχι, δεν θα πάρω από τον κύριο με το μπαστούνι, σιγά μην γράφουν. Γιατί να τα δώσω πάλι στους "μεγάλους" ; Μπορεί όντος ο κύριος με το μπαστούνι να τα χρειάζεται. Στο κάτω, κάτω 50 λεπτά μείων δε θα με κάνει impoverished."Συγνώμη κύριε! ΚΥΡΙΕΕΕ!"το θλιμμένο βλέμμα του είχε χαθέι."Θέλω 2 στυλό!". Μου δίνει, με ευχαριστεί, γυρίζω στην θέση μου νιώθοντας δέκα ζευγάρια μάτια πάνω μου.

Φτάνοντας Θεσσαλονίκη, καθώς περιμένω το αστικό, ένας νεαρός γύρω στα 25 αλλοδαπός πιάνει κλαίγοντας μια γριούλα να τον βοηθήσει οικονομικά. Η κακομοίρα, που μάλλον και αυτή την έπιασε η ψυχή της, του έδωσε 1ευρώ. Βλέποντας το σωματότυπο του νεαρού, τα μαυρισμένα δόντια του και τις κόρες των ματιών του με έπιασαν τα νεύρα μου και (όντας φύση περίεργη, όπως ήδη ανέφερα) ήμουν έτοιμη να εξηγήσω στην ηλικιωμένη που ακριβώς θα πήγαιναν τα χρήματά της. (Είναι drugs, drugs, drugs! Είναι all day!) Αλλά δεν το έκανα. Μπαίνοντας στο αστικό βλέπω έναν επίσης ηλικιωμένο με μπαστούνι και ένα καρεκλάκι στο αριστερό χέρι να κάθεται στην θέση για "όσους χρήζουν βοηθείας". Έβγαλε ψιλά από την τσέπη του και τα κοιτούσε για τουλάχιστον 2 λεπτά. Ήταν αυτός *που είχα δει και την προηγούμενη φορά εξίσου καλοντυμένος! Και συγκεκριμένα ήταν ο ίδιος που πουλούσε στυλό στο τρένο, με την διαφορά ότι τώρα δεν κούτσαινε, δεν είχε το βλέμμα του επαίτη το οποίο αντικαταστάθηκε κακήν κακώς από ένα άλλο ψυχρό. Σχεδόν παγωμένο.